จักสานกระจูด

 ประวัติความเป็นมา

กระจูดเป็นพืชพวกกก มีเหง้าไต้ดิน ซึ่งเป็นกกกอใหญ่ทั่วไปในพื้นป่าพรุ ลำต้นทรงกลมเรียวยาว 50-120 เซนติเมตร หนา 2-7 มิลิเมตร ภายในกลวง มีแผ่นยางกั้นเป็นระยะ โคนลำต้นหุ้มด้วยกาบ มรดอกใกล้ปลายยอดหรือยอด รูปรีสี่น้ำตาล ภาษาถิ่นภาคใต้เรียกกระจูดว่า “จูด” มีชื่อทางวิทยาศาสตร์: Leparine articulate(aitg) Doming ชื่อวงศ์: cyperaceae

เนื่องจากในท้องถิ่นตำบลท่าสะท้อน อำเภอพุนพิน จังหวัดสุราษฎร์ธานี มีทุ่งกระจูดตามธรรมชาติ เนื้อที่ 600 ไร่ เกษตรกรซึ่งมีเวลาว่างจากการทำสวนยางพารา จึงได้นำต้นกระจูดมาจักรสานเป็นสื่อสำหรับรองนั่ง/นอน เสือตากข้าวเปลือก จักสานของใช้ในครัวเรือน เป็นภูมิปัญญาเริ่มแรกของชาวบ้านที่สืบทอดกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษในการนำกระจูดมาใช้ให้เกิดประโยชน์ เริ่มจากสมัย “นายจรัส เศรษฐ์เชื้อ” กำนันตำบลท่าสะท้อน โดยนางอุไรวรรณ เศรษฐ์เชื้อ ภรรยากำนัน ได้ส่งผลิตภัณฑ์ “ ” ที่ชาวบ้านจักสานไว้สำหรับใส่หมาก พลูของผู้สูงอายุ ไปประกวดที่นราธิวาส และได้รับรางวัลจากเจ้าฟ้าหญิงจุฬาภรณ์วลัยลักษณ์ ปี 2526 หลังจากนั้นชาวบ้านจึงให้ความสำคัญมากขึ้นและได้มีการรวมกลุ่มขึ้นมา

เอกลักษณ์/จุดเด่นผลิตภัณฑ์

1. เป็นวัสดุจากธรรมชาติและมีอยู่ในท้องถิ่น

2. รูปแบบทันสมัย ทั้งที่เป็นงานหัตถกรรม ประดิษฐ์โดยฝีมือชาวบ้าน

3. มีการนำเอาภูมิปัญญาดังเดิมมาปรับปรุงให้เข้ากับยุกต์สมัย ทำให้มีความทันสมัยอยู่เสมอ

4. ฝีมือประณีต สีและลวดลายทันสมัย